Spedycja a współpraca z inspekcją weterynaryjną
Na co spedytor powinien zwrócić szczególną uwagę we współpracy z inspekcją weterynaryjną? Obszerny poradnik dla spedycji.
Graniczna kontrola weterynaryjna.
- Jakie zadania realizuje Główny Inspektorat Weterynarii?
- Jak wygląda procedura?
- Co to jest prenotyfikacja?
- Co to jest świadectwo CVED?
- Kto jest osobą odpowiedzialną za przesyłkę?
- Jakie są prawa i obowiązki osoby odpowiedzialnej za przesyłkę?
- Jakie czynności materialno-techniczne wykonuje graniczny lekarz weterynarii?
- Jak powinien wyglądać protokół kontroli?
- Kiedy graniczny lekarz weterynarii nie dopuszcza do przewozu przesyłki?
- Jakie decyzje może podjąć graniczny lekarz weterynarii?
- Kiedy można nałożyć klauzulę rygoru natychmiastowej wykonalności?
- Graniczne inspektoraty weterynarii.
- Koszty związane z przesyłką.
- Kary.
- Podsumowanie, czyli najczęstsze błędy.
Do zadań GIW według ustawy z dn. 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej należy:
- zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt, także odzwierzęcych, poprzez wykonywanie badań kontrolnych zakażeń zwierząt, monitorowanie chorób odzwierzęcych i zwierzęcych czynników chorobotwórczych, także odporności zwierząt na te czynniki, jak również badanie ich obecności w produktach pochodzenia zwierzęcego i środkach żywienia zwierząt;
- przeprowadzanie kontroli weterynaryjnej na granicy, kontroli weterynaryjnej w handlu i wywozie zwierząt oraz produktów odzwierzęcych;
- sprawowanie nadzoru nad bezpieczeństwem zwierząt, produktów pochodzenia zwierzęcego i produktów ubocznych oraz pasz i dodatków do nich (włącznie z genetycznie modyfikowanymi) w produkcji, wprowadzaniu do obrotu i w handlu;
- sprawowanie nadzoru nad transgranicznym przemieszczaniem organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do użytku paszowego, nad zdrowiem zwierząt przeznaczonych do rozrodu, jakością materiału biologicznego oraz jaj wylęgowych drobiu;
- nadzór nad obrotem i ilością stosowanych weterynaryjnych produktów leczniczych, wytwarzaniem i stosowaniem pasz leczniczych, przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt, przestrzeganiem zasad identyfikacji i rejestracji zwierząt oraz ich przemieszczaniem, przestrzeganiem wymagań weterynaryjnych w gospodarstwach utrzymujących zwierzęta gospodarskie;
- monitorowanie substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u zwierząt, w ich wydzielinach, wydalinach, w tkankach lub narządach, w produktach pochodzenia zwierzęcego i innych źródłach;
- przyjmowanie informacji o niebezpiecznych produktach żywnościowych oraz paszach od innych organów: PIORiN, IJHAR-S (w zakresie kompetencji tych inspekcji) oraz od organów Inspekcji Handlowej.
W kontekście działalności spedycyjnej najbardziej istotny jest aspekt granicznej kontroli weterynaryjnej i tym się zajmiemy.
Zacząć należy od przypomnienia, że graniczny lekarz weterynarii przeprowadzając kontrolę w ramach kompetencji określonych przepisami prawa opiera się nie tylko na ustawie o granicznej kontroli weterynaryjnej, ale także na Kodeksie postępowania administracyjnego. Wynika z tego, iż ogólne zasady postępowania wypływają właśnie z Kodeksu, a wynik jego działań przybiera formę decyzji administracyjnej od której przysługuje odwołanie. W tym wypadku drugą instancją będzie Główny Lekarz Weterynarii. Podkreślić także należy, że rozstrzygnięcie przed organem administracji weterynaryjnej jest wiążące nie tylko dla organu i strony postępowania, ale także dla innych organów administracji, m.in. dla służb celnych i tak np. na mocy art.7 ustawy o granicznej kontroli weterynaryjnej organy celne powinny odmówić wpuszczenia przesyłki, w przypadku, gdy przesyłka nie została skontrolowana przez granicznego lekarza weterynarii lub nie spełniła wymagań przewozowych.
Procedura odnośnie dopuszczenia do obrotu, czyli importu zwierząt i produktów z kraju trzeciego wygląda następująco:
- Zgłoszenie przesyłki (I część aneksu B – CVED).
- Sprawdzenie przedkontrolne.
- Pełna triada kontrolna (kontrola dokumentów, kontrola tożsamości, kontrola fizyczna).
- Sporządzenie świadectwa przekroczenia granicy – CVED (aneks B).
- Wydanie poświadczonych kopii świadectw zdrowia lub zdrowotności (oryginały w archiwum).
- Opłacenie kosztów kontroli.
- Rejestracja przesyłki obejmująca także badania laboratoryjne i ich wyniki (komputerowa baza danych).
- Komunikat w systemie Traces.
- Wprowadzenie do wolnego obrotu przez organy celne.
Procedura dotycząca tranzytu jest nieco inna:
- Zgłoszenie przesyłki (I część aneksu B – CVED).
- Sprawdzenie przedkontrolne w tym deklaracja przyjęcia przesyłki przez kraj trzeci.
- Kontrola dokumentów i kontrola tożsamości.
- Sporządzenie świadectwa przekroczenia granicy (CVED – aneks B) do miejsca opuszczenia UE pod nadzorem celnym i weterynaryjnym.
- Archiwizowane w GPK (BIP)kopii świadectw zdrowia i zdrowotności.
- Rejestracja przesyłki (komputerowa baza danych).
- Opłacenie kosztów inspekcji.
- Tworzenie komunikatu Traces.
- Informacja zwrotna z GPK (wyjazd maksymalnie do 30 dni).
Generalnie schemat procedury rozpoczyna się od prenotyfikacji, dalej obejmuje faktyczne zgłoszenie, potem kolejno działania faktyczne o charakterze materialno – technicznym organu, aby zakończyć się wydaniem aktu administracyjnego, a mianowicie decyzji administracyjnej.
Prenotyfikacja to nic innego jak zapowiedź przekroczenia granicy z przesyłką. Według ustawy o granicznej kontroli weterynaryjnej, a konkretnie art. 4 ust. 3 powinna mieć ona formę pisemną. Może być dostarczona poprzez elektroniczny nośnik informacji, ale powinna być opatrzona bezpiecznym i weryfikowanym podpisem elektronicznym. Prenotyfikacja powinna nastąpić minimum na 1 dzień przed przekroczeniem granicznego punktu kontroli weterynaryjnej. Informacja taka powinna zostać dostarczona granicznemu lekarzowi weterynarii w granicznym posterunku kontroli przejścia granicznego, przez który będzie dokonywany wwóz lub przewóz. Informacja powinna zawierać czas przewozu, rodzaj i ilość przewożonej przesyłki. Obowiązek ten spoczywa na osobie odpowiedzialnej za przesyłkę i za jego niedopełnienie grozi grzywna. Ma on jednak charakter porządkowy i jego brak lub niedotrzymanie właściwego terminu, nie powinno być przeszkodą w przeprowadzeniu kontroli zgodnie z zasadą wynikającą z art. 8 KPA, która mówi, że organy administracji publicznej powinny działać w taki sposób, aby nie podważać zaufania obywateli do instytucji państwa.
Wszczęcie postępowania administracyjnego, czyli w tym przypadku granicznej kontroli weterynaryjnej następuje poprzez wypełnienie pierwszej części świadectwa CVED – formularza wspólnotowego świadectwa weterynaryjnego dla wwozu i przewozu i przekazanie go granicznemu lekarzowi weterynarii. W tym momencie zaczynają bieg terminy postępowania (art. 61 § 3 KPA – rozpoczęcie biegu terminów postępowania) określone w art. 35 KPA).
Świadectwo CVED jest zatem obowiązującym w UE weterynaryjnym świadectwem przekroczenia granicy. Może ono dotyczyć wyłącznie jednej przesyłki zwierząt lub produktów (art.2 ust. 1 pkt 10 i 11 ustawy o weterynaryjnej kontroli granicznej), a zatem będą to zwierzęta lub produkty jednego rodzaju, w określonej liczbie, objęte tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, przewożone lub przywożone jednym środkiem transportu oraz pochodzące z jednego państwa trzeciego lub jego części. Świadectwo CVED jest to de facto pozwolenie granicznego lekarza weterynarii na przekroczenie granicy.
Jest to niezwykle ważne pytanie, gdyż osoba odpowiedzialna za przesyłkę ma określona prawa i obowiązki, a więc niesie to za sobą konkretne konsekwencje prawne i finansowe. Osoba ta jest stroną postępowania i adresatem podjętych decyzji administracyjnych. Według art.2 ust. 1 pkt 10 i 11 ustawy o weterynaryjnej kontroli granicznej jest to:
- osoba fizyczna, prawna lub inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej,
- odpowiada za przesyłkę zgodnie z przepisami prawa celnego we wszystkich przypadkach przewidzianych w tych przepisach,
- dotyczy to także przedstawiciela takich osób zgodnie z przepisami Prawa Celnego, jeśli nałożono na niego taką odpowiedzialność w zakresie czynności kontrolnych przewidzianych ustawą.
Według art. 62 Wspólnotowego Kodeksu Celnego (ustanowionego rozporządzeniem Rady (EWG) Nr 2913/92 z dn. 12 października 1992 r.) zgłoszenia celnego może dokonać każda osoba jeśli:
- przedstawi lub doprowadzi do przedstawienia organowi celnemu towaru
- ma wszystkie niezbędne dokumenty potrzebne do przeprowadzenia procedury celnej
- ma siedzibę we Wspólnocie (nie dotyczy to tranzytu; można odstąpić od tego warunku, gdy przewóz jest sporadyczny).
Zgłaszający może działać także przez przedstawiciela. Art. 5 Kodeksu Celnego daje każdemu prawo do przedstawiciela reprezentującego go przed organami celnymi w zakresie wszelkich czynności przewidzianych prawem celnym. Może to być przedstawicielstwo:
- bezpośrednie, gdzie przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby, czyli powinien otrzymać decyzję, ale nie jest stroną postępowania
- pośrednie, gdzie przedstawiciel działa we własnym imieniu lecz na rzecz innej osoby i staje się tym samym dodatkową stroną postępowania, bierze też w nim udział niezależnie od osoby, na rzecz której działa.
Przedstawiciel także powinien posiadać siedzibę lub zamieszkiwać na terytorium Wspólnoty. Przedstawiciel, co bardzo ważne musi zgłosić fakt rezydowania na terenie Wspólnoty oraz sprecyzować jakiego rodzaju przedstawicielstwo pełni. Niezbędne jest także posiadanie umocowania do reprezentowania. Jeśli takiego umocowania brak pomimo deklaracji, osoba taka będzie działać w swoim imieniu i na własną rzecz.
W Polsce do udzielenia pełnomocnictwa stosuje się przepisy KPA będące właściwymi w postępowaniu przed wszystkimi organami administracji publicznej. Konkretnie art. 33 KPA określa, kto może być pełnomocnikiem. Będzie to zatem osoba pełnoletnia (zdolna do czynności prawnych). Pełnomocnictwo powinno być sporządzone na piśmie i zgłoszone do protokołu sporządzonego przed granicznym lekarzem weterynarii. Pełnomocnik powinien dołączy ć do akt oryginał lub poświadczony urzędowo odpis pełnomocnictwa.
Jak już wspomniałam ustalenie, kto jest odpowiedzialny za przesyłkę jest niezwykle ważne, gdyż umożliwia korzystanie z zasady czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym, co wynika wprost z art. 10 § 1 KPA. Osoba taka ma prawo do czynnego udziału we wszystkich czynnościach postępowania oraz prawo do zapoznania się z ustaleniami końcowymi dotyczącymi stanu faktycznego i prawnego sprawy oraz zabrania głosu odnośnie zebranych dowodów. Naruszenie tych praw może być podstawa skutecznego podniesienia odwołania od decyzji lub wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną. Przejawia się to między innymi w możliwości zajęcia stanowiska przed wydaniem decyzji o odrzuceniu przesyłki, które ma wpływ na dalsze postępowanie z przesyłką. Zastrzec jednak należy, że uchylanie się strony od udziału w postępowaniu nie może być przeszkodą w jego prawidłowym postępowaniu. Osoba odpowiedzialna za przesyłkę ma także pewne obowiązki, między innymi to ona dokonuje prenotyfikacji, i przedkłada dokumenty. Co niezwykle istotne osoba odpowiedzialna za przesyłkę ponosi wszelkie koszty z nią związane.
Czynności materialno-techniczne to tzw. triada kontrolna, na którą składają się:
- kontrola dokumentów, czyli weryfikacja świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów dotyczących zwierząt lub produktów, które są przewożone
- kontrola tożsamości, odnosi się do wzrokowego sprawdzenia zgodności przesyłki z dokumentami, zweryfikowania umieszczenia i zgodności oznaczeń zwierząt i produktów ze świadectwem weterynaryjnym
- kontrola fizyczna, na którą składają się oględziny zwierząt, pobranie próbek do badań laboratoryjnych, przeprowadzenie tych badań, także dodatkowe czynności, np. przy kwarantannie zwierząt, a w przypadku produktów kontrola opakowań, temperatury, pobranie próbek i badania laboratoryjne.
Zakres kontroli oraz sposób jej przeprowadzenia określają na gruncie prawa europejskiego w odniesieniu do zwierząt i produktów:
– decyzja Komisji Nr 97/794 (WE) z dn. 12 listopada 1997 r. ustanawiająca niektóre szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 91/497/EWG w odniesieniu do kontroli żywych zwierząt sprowadzanych z państw trzecich
– rozporządzenie Komisji Nr 136/2004
Natomiast na gruncie prawa krajowego jest to rozporządzeni Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dn. 17 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzenia weterynaryjnej kontroli granicznej przesyłek zwierząt i przesyłek produktów.
Każda kontrola powinna zakończy się sporządzeniem protokołu zgodnie z zasadą pisemności postępowania administracyjnego.
Na podstawie art. 62 § 2 KPA graniczny lekarz weterynarii obowiązany jest sporządzić zwięzły protokół z:
- oględzin
- ekspertyz (badań laboratoryjnych)
- rozpraw
- przesłuchania strony, świadka lub biegłego
- ustnego ogłoszenia decyzji albo postanowienia
Protokół, zgodnie z art. 68 KPA powinien zawierać:
- imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe pracownika Inspekcji Weterynaryjnej
- datę przeprowadzenia danej czynności
- miejsce i rodzaj przeprowadzonych czynności
- kto i w jakim charakterze był obecny przy wykonywaniu danych czynności
- co i w jaki sposób w wyniku danych czynności zostało ustalone
- jakie uwagi zgłosiły obecne osoby
Uwaga! Protokół powinien zostać odczytany wszystkim osobom uczestniczącym w przeprowadzanych czynnościach. Wymagane są także podpisy osób biorących udział w czynnościach. Ewentualna odmowa podpisu powinna być wyjaśniona w protokole.
Wszelkie skreślenia i poprawki jakie zostaną naniesione winny być dokonywane w sposób umożliwiający odczytanie obu wersji wpisu i odnotowane w protokole jeszcze przed jego podpisaniem – chodzi o wiarygodność protokołu.
Inną formą pisemnego utrwalenia elementów kontroli są adnotacje. Są one przewidziane w przypadku mniej istotnych dla sprawy sytuacji, chodzi np. o złożenie pisemnego oświadczenia strony, pisemnego wyjaśnienia, wyników badań z laboratorium referencyjnego. Adnotacje są dołączane do akt.
Mówi o tym art. 13 ust. 2 ustawy o granicznej kontroli weterynaryjnej i wypunktowuje kolejno takie przypadki jak:
- przesyłka ta pochodzi z państwa trzeciego lub jego części, z którego przywóz jest zabroniony;
- przesyłka nie spełnia wymagań przywozowych;
- zwierzęta objęte przesyłką cierpią lub zachodzi podejrzenie, że cierpią lub są chore na chorobę zakaźną lub inną chorobę stanowiącą zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt;
- państwo trzecie, z którego pochodzi przesyłka, nie zastosowało się do wymagań przywozowych;
- zwierzęta nie są zdolne do kontynuowania podróży;
- świadectwo weterynaryjne lub inne dokumenty towarzyszące tej przesyłce nie spełniają wymagań określonych w przepisach o wymaganiach przywozowych i handlu wewnątrz Wspólnoty Europejskiej zwierzętami i produktami.
Graniczna kontrola weterynaryjna powinna zakończyć się rozstrzygnięciem odnośnie postępowania z przesyłką. Może to przybrać w zasadzie dwojaki kierunek, albo pozytywnego rozstrzygnięcia i wydania świadectwa przekroczenia granicy, albo decyzji administracyjnej o odrzuceniu przesyłki. Art. 34 ust. 2 ustawy mówi, że w przypadku, gdy graniczna kontrola weterynaryjna wykaże, że przesyłka produktów nie spełnia wymagań przywozowych lub, że zaistniały nieprawidłowości graniczny lekarz weterynarii może, po złożeniu wyjaśnień przez osobę odpowiadającą za przesyłkę wydać decyzję odnośnie:
- odesłania przesyłki poza terytorium UE, z tego samego punktu kontroli do miejsca uzgodnionego z osobą odpowiedzialną za przesyłkę, przy wykorzystaniu środka transportu tego samego typu, w ciągu 60 dni od dnia wydania decyzji, jeżeli wynik weterynaryjnej kontroli granicznej oraz wymagania zdrowotne na to pozwalają,
- zniszczenia przesyłki, jeśli jej odesłanie nie jest możliwe, albo minął już termin 60 dni na jej odesłanie, albo osoba odpowiedzialna za przesyłkę wyraziła na to zgodę.
Gdy wydana zostanie decyzja o odesłaniu przesyłki graniczny lekarz weterynarii powinien wprowadzić informację o tym do systemu informatycznego oraz unieważnić świadectwa weterynaryjne i inne dokumenty związane z przesyłką, tak aby nie było możliwe przekroczenie z nią innego punktu granicznego. Jeśli dochodzi do zniszczenia przesyłki powinno nastąpić to w odpowiednich urządzeniach, możliwie blisko granicznego punktu kontroli weterynaryjnej. Natomiast jeśli przesyłka ma zostać odesłana lub należy poczekać na potwierdzenie powodów odmowy wwozu to graniczny lekarz weterynarii zapewnia przechowanie przesyłki pod swoją pieczą. Koszty tego przechowania ponosi osoba odpowiedzialna za przesyłkę.
W sytuacji, gdy kontrola weterynaryjna wykaże nieprawidłowości lub brak spełnienia warunków jakie narzucają unijne i polskie przepisy, po złożeniu przez osobę odpowiedzialną za przesyłkę graniczny lekarz weterynarii może wydać decyzję o (art. 35 ustawy):
- udzieleniu zwierzętom schronienia, ich żywieniu i pojeniu, a jeśli to konieczne ich leczeniu,
- objęciu zwierząt kwarantanną lub izolacją,
- odesłaniu, w określonym terminie, jeśli zdrowie i dobro zwierząt na to pozwalają, przesyłanych zwierząt poza teren Unii Europejskiej. W tym przypadku lekarz wprowadza do systemu informatycznego informację o odesłaniu przesyłki oraz unieważnia świadectwo weterynaryjne lub inne dokumenty dotyczące przesyłki,
- uboju zwierząt z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi – po uprzednim uzyskaniu zgody od Głównego Lekarza Weterynarii i przeprowadzeniu badań przedubojowych,
- uboju zwierząt do celów innych niż spożycie przez ludzi,
- zniszczeniu tusz, przy jednoczesnym określeniu warunków dotyczących wykorzystania otrzymanych produktów.
Ustawodawca unormował także kwestię postępowania w przypadku przewozu przesyłki bez przedstawienia jej do granicznej kontroli weterynaryjnej. W takiej sytuacji właściwy miejscowo powiatowy lekarz weterynarii dokonuje zajęcia przesyłki i wydaje decyzję o jej odesłaniu, a jeśli nie jest to możliwe o jej zniszczeniu.
Uwaga! Każda decyzja administracyjna powinna być opatrzona podpisem urzędnika ją wydającego. Brak podpisu pozbawia pismo charakteru decyzji administracyjnej.
Decyzja granicznego lekarza weterynarii może zostać opatrzona klauzulą natychmiastowej wykonalności jeżeli istnieje konieczność ochrony zdrowia lub życia ludzkiego, albo dla zabezpieczenia gospodarstwa narodowego przed ciężkimi stratami lub zagrożony zostanie inny interes społeczny lub wyjątkowo ważny interes strony. Klauzula powinna znajdować się w rozstrzygnięciu decyzji, a powód opisany w uzasadnieniu. Klauzulę można nadać decyzji także już po jej wydaniu w drodze późniejszego postanowienia, przy czym strona ma prawo złożyć zażalenie na to postanowienie. Klauzula natychmiastowej wykonalności pomija standardowy tryb wykonania decyzji, czyli wykonanie jej dopiero, gdy ma ona charakter ostateczny. Zatem nawet jeśli od jakiejś decyzji złożono odwołanie, decyzja opatrzona klauzulą natychmiastowej wykonalności pomija ten fakt. Jeśli strona nie zastosuje się do takiej decyzji dobrowolnie, graniczny lekarz weterynarii ma prawo wykonać ją w trybie egzekucji administracyjnej.
Graniczne inspektoraty weterynarii powinny znajdować się w pobliżu przejść granicznych, tak aby umożliwić sprawne przeprowadzenie kontroli przesyłki. Niezbędne jest także pewne oddalenie od gospodarstw, co związane jest z ewentualnym zapewnieniem skutecznej kwarantanny oraz uchronienia zwierząt gospodarskich przed przenoszeniem się chorobotwórczych patogenów, jeśli okaże się, że przesyłka to np. zainfekowane zwierzęta.
Obecnie graniczne inspektoraty weterynarii znajdują się w:
- Szczecinie
- Gdyni
- Gdańsku
- Bezledach
- Kuźnicy Białostockiej
- Warszawie Okęciu
- Koroszczynie
- Dorohusku
- Korczowej
Mówi o nich art. 44 ustawy o granicznej kontroli weterynaryjnej. Ponosi je osoba odpowiedzialna za przesyłkę i zalicza się do nich wydatki związane z odesłaniem przesyłki do państwa trzeciego, zabezpieczeniem, nieszkodliwym usunięciem lub przetworzeniem produktów stwarzających zagrożenie dla zdrowia ludzi lub zwierząt lub niespełniających wymagań przywozowych, ubojem lub uśmiercaniem zwierząt, nieszkodliwym usunięciem zwłok zwierząt lub ich części, przetrzymywaniem, kwarantanną lub izolacją zwierząt, przeprowadzeniem dodatkowych, wymaganych badań i analiz laboratoryjnych, czyszczeniem i odkażaniem miejsc przebywania zwierząt, zapewnieniem środków transportu oraz miejsc załadunku i miejsc przeprowadzania zwierząt, oraz dojazdem do miejsc dokonywania czynności związanych z przeprowadzaną graniczną kontrolą weterynaryjną.
Ustawa w art.44 mówi, że ten kto dokonując wwozu lub przewozu przesyłki zwierząt lub produktów nie podda ich granicznej kontroli weterynaryjnej lub kontroli weterynaryjnej w składach celnych, składach wolnocłowych lub magazynach znajdujących się w wolnych obszarach celnych podlega grzywnie do 50.000 zł. Należy także zadbać o prenotyfikację, udostępnienie dokumentów i składanie wyjaśnień w trakcie kontroli oraz właściwe wprowadzanie przesyłki tzn. do zadeklarowanego miejsca przeznaczenia. Za uchylanie się od tych czynności także grozi grzywna.
Organizacja i przewóz ładunku zwierząt lub produktów zwierzęcych nie są proste. Muszą być dochowane wszelkie procedury i kwestie formalne. Bezpieczeństwo łańcucha żywności, czy to w odniesieniu do samych zwierząt, czy pasz, których kontrola także należy do Inspekcji Weterynaryjnej, jest niezwykle ważne. Tym bardziej warto unikać błędów i wiedzieć na co należy się przygotować przekraczając granice UE. Według „Podręcznika spedytora” (red. Danuta Marciniak-Neider i Janusz Neider, Polish International Freight Forwarders Association, Gdynia 2011) najczęściej popełniane błędy w kontaktach z graniczną kontrolą weterynaryjną dotyczą ustalenia osoby odpowiedzialnej za przesyłkę lub jej nieuprawnionej zmiany (osoba taka, jak wspomniałam musi mieć pełnomocnictwo i jest odpowiedzialna w całej rozciągłości, także w kwestii składania wyjaśnień, za przesyłkę). Konieczne jest także dopilnowanie zgodności tego, co jest przewożone z dokumentacją, właściwego sposobu przewożenia itp. Generalnie jeśli wystąpią jakiekolwiek podejrzenia odnośnie ładunku zostanie on zatrzymany do czasu potwierdzenia podejrzeń poprzez badania laboratoryjne, a to trwa minimum 2 tygodnie. Niedopatrzenie niesie więc ze sobą dość dotkliwe konsekwencje. Istotne jest także dotrzymanie terminu prenotyfikacji, która jest obowiązkiem osoby odpowiedzialnej za przesyłkę.
Napisz komentarz